Munt jaagt spinnen niet het huis uit

Munt jaagt spinnen weg uit huis

Onwaar

“Dankzij deze plant heb jij nooit meer spinnen in huis” kopte de Glamour op 1 november: je kunt spinnen verjagen door een kop muntthee, een muntplant of een bordje met gekneusde muntbladeren in je woonkamer te zetten. Ook Flair, Libelle en NSMBL brachten begin november hetzelfde nieuws.

Dat je spinnen kunt verjagen met de geur van munt is overigens geen nieuwe gedachte: al in 2015 schreven onder andere de Flair en de Metro dat pepermuntspray spinnen uit je huis verdrijft. Metro en Flair noemen echter geen onderzoek waarop ze hun claim baseren. De recente artikelen over spinnen en munt zoals die van de Glamour, schrijven daarentegen hun informatie te halen uit een wetenschappelijk onderzoek van Andreas Fischer, Manfred Ayasse en Maydianne Andrade, gepubliceerd in februari  2018.

De titel van het onderzoek is: “Natural Compounds as Spider Repellents: Fact or Myth?” Het idee dat de geur van munt spinnen verdrijft, is al langer bekend en Fischer, Ayasse en Andrade onderzochten of het klopt.

Ze gebruikten drie soorten spinnen: de bruine weduwe (komt niet voor in Nederland), de kruisspin en de grote staetoda.  Ze lieten vrouwtjesspinnen van elke soort door een Y-vormige buis met twee vertakkingen kruipen. Aan het uiteinde van de ene buis was een sterke muntgeur te ruiken, in de andere buis een neutrale geur. Om de afstotendheid van muntgeur te onderzoeken, testten ze het gedrag van 45 spinnen: 15 per soort, waarbij iedere spin één keer door de buis liep.

Uit de resultaten bleek dat de bruine weduwe en de kruisspin significant minder vaak de buis met muntgeur kozen dan de neutrale buis. De grote steatoda maakte geen onderscheid tussen de buizen.

Wat betekent dit nu voor het weghouden van spinnen uit de huiskamer? Andreas Fischer, promovendus in de Biologie en een van de auteurs van het onderzoek, geeft hier via mailcontact drie antwoorden op.

Ten eerste is er in het experiment pepermuntolie gebruikt die een hoge dosis muntgeur bevat. Fischer: “Ik vraag me sterk af of de geur van een kopje thee of een bord met gekneusde muntblaadjes enig effect heeft op de spinnen.” Als je de dosis zoals die in het experiment gebruikt is, in je woonkamer spuit, zou je de geur erg sterk ruiken. Het is de vraag of dat het weghouden van de spinnen waard is.

Ten tweede zegt hij dat de test slechts werkte bij twee van de drie spinnensoorten, waarvan één van de twee niet voorkomt in Nederland (in totaal leven er ruim 600 soorten in Nederland): “Het is waarschijnlijk dat veel andere spinnensoorten die binnenshuis voorkomen niet zullen reageren op de geur van munt, hoe sterk die geur ook is.” Al zou de geur van een kop munt in de kamer dus genoeg zijn om die ene Nederlandse muntschuwende spinnensoort af te stoten, dan zouden er alsnog andere spinnen binnen willen blijven.

Tot slot zegt Fischer: “In een huiselijke setting heeft het geen zin om welke muntgeur dan ook te gebruiken om spinnen te verjagen, omdat spinnen niet weg kúnnen.” Spinnen komen binnen via open ramen of deuren. Mocht het in huis ineens zeer sterk naar munt gaan ruiken, dan zouden de spinnen misschien van slag zijn, maar niet gelijk de uitgang van een huis vinden. Het zou zelfs een negatief gevolg kunnen hebben voor mensen met spinnenangst, omdat “de muntgeur spinnen kan doen opschrikken”, zegt Fischer.

Hoogleraar Entomologie Marcel Dicke voegt hier nog aan toe dat het onderzoek van Fischer, Ayasse en Andrade niks zegt over de langdurigheid van het afstoten door muntgeur: “Mogelijk raken de spinnen gewend aan de geur, een verschijnsel dat niet onbekend is bij afstoting”, zegt Dicke.

Het klopt dat de geur van pepermuntolie sommige spinnensoorten afschrikt, maar de geur van muntthee of gekneusde bladeren is hiervoor waarschijnlijk niet sterk genoeg.  Zelfs als er sprake is van een een zeer sterke, afschrikwekkende muntgeur, dan nog zouden spinnen niet makkelijk de weg naar buiten kunnen vinden.

• Fischer, A. et al (2018) Natural Compounds as Spider Repellents: Fact or Myth? Journal of Economic Entomology 111 (1): 314–318