#ReceptioGate
De affaire rond Rossi begon in december met een klacht over plagiaat door de Britse manuscriptenexpert Peter Kidd. Zijn blog en tweets zetten mediëvisten en anderen aan tot onderzoek naar Rossi’s publicaties en haar instituut RECEPTIO. Onder de hashtag #ReceptioGate kwamen meer gevallen van plagiaat aan het licht. Bovendien bleek de in Londen gevestigde uitgeverij van Rossi niet meer dan een postadres en bleken medewerkers profielfoto’s van anderen te hebben en namen die buiten de kring van RECEPTIO niet zijn te traceren.
Rossi ontving 20.000 euro subsidie van het Zwitserse Nationale Wetenschapsfonds (SNSF) voor de Open Access-uitgave van een Middeleeuws getijdenboek. De uitgeverij, verantwoordelijk voor de wetenschappelijke kwaliteitscontrole, was ook die van Rossi. De SNSF erkent desgevraagd dat dit vragen oproept over belangenverstrengeling, maar zegt dat Rossi het oordeel van een onafhankelijke deskundige heeft gevraagd over haar boekpublicatie.
Om commentaar gevraagd ontkent of bagatelliseert Rossi de beschuldigingen. Volgens haar kan alleen sprake zijn van plagiaat als iemand zich producten van andermans creativiteit toeëigent. En bovendien – nog steeds volgens Rossi – is het ook een kwestie van kwantiteit: de overeenkomsten die Kidd signaleerde, maken maar ‘0,000500801282051282 procent’ uit van haar boek.
Ze noemt de hele affaire een lastercampagne: het is volgens haar een complot van handelaars in Middeleeuwse manuscripten om haar in diskrediet te brengen. Rossi deed, laat zij Nieuwscheckers weten, in december aangifte tegen een Duitse handelaar die een verknipt Italiaans manuscript op de markt had gebracht. In dezelfde maand begon Kidd zijn campagne tegen haar. Rossi: ‘Draw your own conclusions.’
Nieuwscheckers publiceert vandaag in een achtergrondverhaal nieuwe gevallen van plagiaat in Rossi’s werk en legt verbanden met haar literaire activiteiten. Haar boek The Falsifier of Words (2017) laat zich lezen als een voorafschaduwing van #ReceptioGate.
